مــــن خراباتىام؛ از من، سخن یار مخواه
گنگم، از گنگ پریشان شده، گفتار مخواه
من کــه با کورى ومهجورى خود سرگرمم
از چنین کور، تــــــــو بینایى و دیدار مخواه
چشم بیمـــــار تو، بیمــار نموده است مرا
غیر هــــــذیان سخنى از من بیمار مخواه
با قلنـــدر منشین، گر که نشستى هرگز
حکمت و فلسفـــه و آیـــــه و اخبار مخواه
مستم از باده عشق تو و از مستِ چنین
پند مردان جهــــان دیده و هشیار، مخواه
منبع: کتاب دیوان امام(ره)
ما شخصیت امام خمینی را درک نکرده‌ایم، امام خمینی از مردان بزرگ تاریخ بود و کمتر کسی را امروز می‌توان یافت که از جاذبه و نفوذی همانند آنچه او نه تنها در ایران بلکه در جهان داشت، برخوردار باشد.
شهدا شمع محفل دوستانند، شهدا در قهقهه مستانه شان و در شادی وصولشان "عند ربهم یرزقون" اند و از نفوس مطمئنه ای هستند که مورد خطاب "فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی" پروردگارند.
امام خمینی (ره)
اینم یک شعر زیبا از امام (ره)
آن نـــــالـــــــه ها که از غم دلـــدار مىکشم
آهــــىاست کــــــز درون شـــرربار مىکشم
بــــــــا یـــــار دلفریب بگـــــــو: پــــرده برگشا
کــــــز هجــــــــر روى مــــاه تو، آزار مىکشم
منصـــــــور را گـــــذار کـــه فریاد او به دوست
در جمـــــع گلــــــرخــــــان به سرِدار مىکشم
ســـــاقــــى، بریز بــــاده به جامم که هجر یار
بــــــارىاست بسگــــران به سربار مىکشم
گفتــى که دوست، باز کند در به روى دوست
این حســــرتى است تازه که بسیار مىکشم
کـــــوچک مگیــــــر کلبـــــه پیـــر مغان که من
بــــــوى نگــــار زان در و دیــــــوار مــــىکشم
ســـــالک در این سـلــــوک به دنبال کیستى؟
مـــــن یــــــــار را بــــــه کوچه و بازار مىکشم