امام جان! ای کاش مقداری از خاک زیر نعلین شما را پس از شهادتم بر چهره‌ی خونینم بپاشند تا در روز قیامت نزد خدا افتخار نمایم که خاک زیر پای امامم بوده‌ام.

منبع: کتاب امام درآئینه ی شهیدان

شهدا شمع محفل دوستانند، شهدا در قهقهه مستانه شان و در شادی وصولشان "عند ربهم یرزقون" اند و از نفوس مطمئنه ای هستند که مورد خطاب "فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی" پروردگارند.
امام خمینی (ره)

ای رهبرم! ای شمع روشنی‌بخش هدایت، ای فروریزنده‌ی کوه عظیم استعمار، ای تو نمایی از علی (ع).
ای رهبرم ای مایه‌ی افتخار بشر، سخنانت ثمربخش و پدرانه، زندگیت بی‌آلایش ای فروغ هستی، ای خمینی.
ای خردمند پیر! ای وجود آرام بخش، نامت همیشه پایدار، سخنان تو چون جرقه‌ای نورآفرین است که بر افکار تاریک وجود ما اصابت می‌کند و بدان روشنی و عرفان می‌بخشد.
ای رهبرم! ای پیرو علی (ع)، ای پیرو حسین (ع)، ای روح خدا، ای بیدارکننده‌ی دل‌ها. از خدایت می‌خواهم و پیوسته به دنبال هر نماز دست به درگاه بی‌نیاز برداشته و فریاد می‌زنم.

....اماما! ای کاش مرا صد جان می‌بود تا در راهت که راه خداست بمیرم، آن‌گاه مرا بسوزانند و خاکسترم را بر باد دهند، آن‌گاه زنده‌ام کنند و تا صدبار تکرار نمایند و باز خواهم گفت: «تا خون در رگ ماست، خمینی رهبر ماست».